της Γλυκερίας Πούλιου
ζωγραφική
Ραφαήλ Σάντι, Η προσκύνηση των Μάγων
Ραφαήλ Σάντι
"Raffael" Rafaello Santi, (1483-1520)
Γεννήθηκε 6 Απριλίου, στο Ουρμπίνο, γιος του Τζιοβάνι Σάντι Ντι Πιέτρο και της Μάγια Ντι Μπατίστα Ντι Νικόλα Κιάρλα. Ο πατέρας του ήταν ποιητής και ζωγράφος, στην ομάδα του Φρεντερίκο Ντα Μοντεφέλτρε, με καλή αίσθηση κι ο μικρός Ραφαήλ, από νωρίς τον βοηθά στο εργαστήρι του. Στα 8 χάνει τη μητέρα του κι ο πατέρας ξαναπαντρεύεται, λίγους μήνες μετά. 3 χρόνια μετά πεθαίνει κι ο πατέρας του, ενώ η μητριά του εξαφανίζεται για να μη πάρει την ευθύνη του. Έτσι ο 11χρονος Ραφαήλ στρέφεται στην εκκλησία και πιο συγκεκριμένα στον θείο του Μπαρτολομέο. Το 1500 είναι πια ένας ανεξάρτητος καλλιτέχνης και στα χρονικά αναφέρεται ως αρχιτεχνίτης. Τον επόμενο χρόνο, φιλοτεχνεί μιαν εικόνα, για τον ναό του Αγίου Νικολάου, στη Φλωρεντία.
Το 1504 μαθητεύει κοντά στους 2 μεγάλους ζωγράφους της εποχής Μιχαήλ-'Αγγελο και Λεονάρντο Ντα-Βίντσι. 4 χρόνια μετά, πάει στη Ρώμη, όπου ο Πάπας Ιούλιος Β' του αναθέτει τον διάκοσμο των διαμερισμάτων του, στο Βατικανό. Εκεί ολοκληρώνει σ' ένα χρόνο το έργο "Η Σχολή Των Αθηνών". Το 1512 ξεκινά τις εργασίες στο ταφικό παρεκκλήσι του Κίτζι, στη Σάντα Μαρία. 2 χρόνια μετά διορίζεται αρχιτέκτονας του Αγίου Πέτρου. Σκοπεύει να παντρευτεί τη Μαρία Μπιμπιένα, ανηψιά ενός καρδιναλίου. Την επόμενη χρονιά, ο Πάπας Λέων Ι' του αναθέτει τη συντήρηση και καταγραφή των αρχαίων μαρμάρων.
Το 1520, Μεγάλη Παρασκευή, 6 Απριλίου κι ενώ θα 'κλεινε τα 37 του χρόνια, πεθαίνει ξαφνικά. Αφήνει σχεδόν ολοκληρωμένο το έργο του: "Μεταμόρφωση".Ο θάνατός του προκάλεσε συγκίνηση, γιατί θεωρούνταν ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης όλων των εποχών και φυσικά όσοι βλέπανε το τελευταίο, όλο ζωή πίνακα και από την άλλη μεριά το νεκρό κορμί του, νιώθανε μεγάλο και πικρό πόνο.
Γεννήθηκε 6 Απριλίου, στο Ουρμπίνο, γιος του Τζιοβάνι Σάντι Ντι Πιέτρο και της Μάγια Ντι Μπατίστα Ντι Νικόλα Κιάρλα. Ο πατέρας του ήταν ποιητής και ζωγράφος, στην ομάδα του Φρεντερίκο Ντα Μοντεφέλτρε, με καλή αίσθηση κι ο μικρός Ραφαήλ, από νωρίς τον βοηθά στο εργαστήρι του. Στα 8 χάνει τη μητέρα του κι ο πατέρας ξαναπαντρεύεται, λίγους μήνες μετά. 3 χρόνια μετά πεθαίνει κι ο πατέρας του, ενώ η μητριά του εξαφανίζεται για να μη πάρει την ευθύνη του. Έτσι ο 11χρονος Ραφαήλ στρέφεται στην εκκλησία και πιο συγκεκριμένα στον θείο του Μπαρτολομέο. Το 1500 είναι πια ένας ανεξάρτητος καλλιτέχνης και στα χρονικά αναφέρεται ως αρχιτεχνίτης. Τον επόμενο χρόνο, φιλοτεχνεί μιαν εικόνα, για τον ναό του Αγίου Νικολάου, στη Φλωρεντία.
Το 1504 μαθητεύει κοντά στους 2 μεγάλους ζωγράφους της εποχής Μιχαήλ-'Αγγελο και Λεονάρντο Ντα-Βίντσι. 4 χρόνια μετά, πάει στη Ρώμη, όπου ο Πάπας Ιούλιος Β' του αναθέτει τον διάκοσμο των διαμερισμάτων του, στο Βατικανό. Εκεί ολοκληρώνει σ' ένα χρόνο το έργο "Η Σχολή Των Αθηνών". Το 1512 ξεκινά τις εργασίες στο ταφικό παρεκκλήσι του Κίτζι, στη Σάντα Μαρία. 2 χρόνια μετά διορίζεται αρχιτέκτονας του Αγίου Πέτρου. Σκοπεύει να παντρευτεί τη Μαρία Μπιμπιένα, ανηψιά ενός καρδιναλίου. Την επόμενη χρονιά, ο Πάπας Λέων Ι' του αναθέτει τη συντήρηση και καταγραφή των αρχαίων μαρμάρων.
Το 1520, Μεγάλη Παρασκευή, 6 Απριλίου κι ενώ θα 'κλεινε τα 37 του χρόνια, πεθαίνει ξαφνικά. Αφήνει σχεδόν ολοκληρωμένο το έργο του: "Μεταμόρφωση".Ο θάνατός του προκάλεσε συγκίνηση, γιατί θεωρούνταν ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης όλων των εποχών και φυσικά όσοι βλέπανε το τελευταίο, όλο ζωή πίνακα και από την άλλη μεριά το νεκρό κορμί του, νιώθανε μεγάλο και πικρό πόνο.
Ραφαήλ Σάντι, αυτοπροσωπογραφία